Ukończył kompozycję w klasie prof. Andrzeja Koszewskiego w Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu. Wespół z trzema muzykami utworzył w 1983 roku Pomorską Grupę Kompozytorów, mającą na celu propagowanie twórczości najmłodszej generacji kompozytorów polskich, która w latach 1985-1987 zorganizowała trzy edycje festiwalu muzyki współczesnej „Młoda Muzyka Polska”.
Związany ze szczecińską filią Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu (1982-2006), z Akademią Muzyczną im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy (2003-2012) oraz Akademią Sztuki w Szczecinie (2012-2016). Obecnie, będąc zatrudnionym na stanowisku profesora w poznańskiej akademii, prowadzi klasę kompozycji. Tytuł profesora sztuk muzycznych otrzymał w roku 2014. W latach 2008-2012 był Dziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Rytmiki Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu a od roku 2012 do 2020 pełnił w uczelni funkcję prorektora ds. artystycznych, naukowych i kontaktów międzynarodowych.
Trzon twórczości Stalmierskiego stanowi muzyka wokalno-instrumentalna, zainspirowana utworami poetyckimi takich twórców jak K. Kawafis, E. Dickinson, W. Wordsworth czy R. Herrick.
W roku 2011 na zamówienie prof. Romana Sowińskiego powstało „Te Deum” na sopran, baryton, chór mieszany i orkiestrę, kompozycja napisana z okazji powołania Akademii Sztuki w Szczecinie. Rok 2013 przyniósł „Stabat Mater”, które uświetniło Jubileusz 50-lecia Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej w Kamieniu Pomorskim. W roku 2014 Stalmierski skomponował, na uroczystości beatyfikacyjne Kardynała Stefana Wyszyńskiego, „Alius Angelus”. Dla Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie stworzył „Canticum in gratiarum actione”. Prawykonanie utworu odbyło się 30 sierpnia 2015 roku na specjalnym koncercie „3 razy Wolność” z okazji 35. rocznicy porozumień sierpniowych w Szczecinie.
W latach 1995-2006 powstały trzy symfonie: „Symfonia czterech snów” na sopran, mezzosopran, chór mieszany i orkiestrę (1995), Symfonia „Hymn do Słońca” na sopran, mezzosopran, chór mieszany i orkiestrę (1999) i Symfonia „Chmura” na sopran, chór mieszany i orkiestrę (2006). Na zamówienie Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna” kompozytor napisał m.in. „Grotę” na dwa fortepiany (2013), „Morze traw” na orkiestrę (2017), „Wędrujący obłok” na altówkę i fortepian (2017) czy „Spiritus flat, ubi vult” na chór mieszany a cappella (2018). Stalmierski nader chętnie wypowiada się także na płaszczyźnie muzyki koncertującej. W tym nurcie powstały m.in. Koncert skrzypcowy „Nabożeństwa majowe” (2007), Koncert akordeonowy „Klif” (2008), Koncert podwójny „Pieśni minione jak sny niespełnione” na saksofon sopranowy, klarnet basowy i orkiestrę kameralną (2011) oraz napisany specjalnie dla uczczenia 100 rocznicy powstania Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu Koncert fortepianowy „Witraż czasu” (2018). W tym samym roku powstał utwór „Łagodne światło” na smyczki, napisany również na jubileusz poznańskiej uczelni muzycznej. W roku 2020 kompozytor napisał Koncert wiolonczelowy „Pieśni smutku i chwały”, a także kompozycję „Taka przestrzeń” na flet, wibrafon i smyczki, zmówioną przez Uniwersytet Warmińsko-Mazurski. Janusz Stalmierski pisze także muzykę teatralną.
