Chór Kameralny „441 Hz” powstał w 2006 roku z inicjatywy Anny Wilczewskiej oraz grupy studentów Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Od samego początku misją zespołu było promowanie twórczości współczesnych kompozytorów, a także przełamywanie stereotypów dotyczących niedostępności i trudności w odbiorze muzyki XX i XXI wieku. W dyskografii Chóru Kameralnego „441 HZ” na specjalne wyróżnienie zasługuje moim zdaniem płyta Song of the North nagrana w 2017 roku przez DUX Recordings Producers, na której znajdujemy współczesne kompozycje inspirowane rodzimym folklorem twórców pochodzących m.in. ze Szwecji, Finlandii, Kanady i Norwegii.

Wybór utworów należy uznać za niezwykle interesujący chociażby pod względem warsztatu kompozytorskiego ich twórców. Połączenie śpiewu archaicznego z aleatoryzmem, politonalnością, improwizacją wokalną, gęstą harmonią, skomplikowanymi strukturami metrorytmicznymi – wszystko to stworzyło doskonałą symbiozę tradycji i nowoczesności. Prezentowane kompozycje ukazują także szeroki wachlarz emocji, zaś ich kolejność buduje swoistą dramaturgię, która sprawia, że już od pierwszych dźwięków możemy wczuć się w atmosferę i klimat Północy. Oczywiście nie byłoby to w pełni możliwe, gdyby nie doskonałe przygotowanie Artystów Chóru Kameralnego „441 Hz” przez ich Dyrygentkę. Należy podkreślić, że Anna Wilczewska wykazała się pełnym profesjonalizmem w badaniach muzycznego folkloru Skandynawii i Grenlandii, poznawaniu tradycji, języków, a także charakterystycznych technik wokalnych (m.in. kulning, joik, gardłowy śpiew Inuitów, śpiew alikwotowy), zupełnie obcych naszej kulturze. Osiągnięte efekty są także dowodem dużej świadomości, elastyczności i doskonałej techniki wokalnej chórzystów. Z pewnością warto przy tej okazji docenić piękne partie solowe m.in. w utworach Trilo, Nukapianguaq, I-i-o-hi-ho, a także w utworze Biegga luohte. W mojej ocenie szczególną wartością płyty jest jej warstwa brzmieniowa, na którą składają się doskonale wyrównane we wszystkich sekcjach głosy, przy jednoczesnym zachowaniu ich indywidualnych cech kolorystycznych.

W poszczególnych utworach mamy do czynienia z całą paletą dźwięków, od tych delikatnych, pastelowych, po ostre, wręcz krzykliwe, wynikające ze śpiewu tradycyjnego. Dyrygentka w pełni wykorzystała wszystkie elementy barwowe, imitacyjne (odgłosy przyrody), harmoniczne, uzyskując niezwykły efekt budowania muzycznej przestrzeni.

Słuchając całej płyty, trudno w sposób szczególny wyróżnić jakiś konkretny utwór. Każdy na swój sposób urzeka, każdy stanowi indywidualną wartość, jest świadectwem muzycznej wrażliwości, muzykalności i przemyślanej koncepcji interpretacyjnej Dyrygentki. Uważam, że płyta Song of the North zasługuje na jak najlepszą rekomendację. Polecam ją wszystkim dyrygentom, chórzystom i melomanom pragnącym za pomocą pięknej i oryginalnej muzyki przenieść się w inspirujący świat krajów nordyckich i Kanady.

prof. dr hab. Jolanta Szybalska-Matczak